Czerwiec 1982 roku. Cała Polska żyje rozpoczynającymi się właśnie w Hiszpanii mistrzostwami świata w piłce nożnej. W pierwszym meczu Polacy grają z Włochami. Ulice w miastach pustoszeją. Wszyscy zasiadają przed telewizorami i kibicują naszym.

W Poznaniu milicyjna nyska przewożąca wypłatę do zakładów Cegielskiego zostaje ostrzelana i obrabowana przez nieznanych sprawców. Na miejsce napadu zostaje wysłana ekipa śledcza z Komendy Wojewódzkiej MO. Śledztwem kieruje major Marcinkowski, a pomagają mu jak zwykle porucznik Brodziak i chorąży Olkiewicz.

W tym samym czasie w Pile na strychu pewnejkamienicy stróż natrafia na zwłoki jednego z lokatorów. Kapitan Szwarc, który przybywa na miejsce, ze zdziwieniem odkrywa, że denat to emerytowany funkcjonariusz SB.

Obie sprawy wydają się nie mieć ze sobą nic wspólnego, jednak jak mawia chorąży Teofil Olkiewicz: "Nic nie jest takie, jak mogłoby się zdawać, że jest naprawdę".

Jest rok 1989. W Warszawie trwają obrady Okrągłego Stołu. Na ulicach miast pojawiają się przedsiębiorczy handlarze, którzy wprost z toreb, walizek i składanych stolików sprzedają deficytowe towary przywiezione z Zachodu. W modzie królują niepodzielnie marmurkowe dżinsy. Ludzie mówią, że już niedługo handel walutami przestanie być w kraju zakazany. Jeszcze nikt o tym nie wie, ale za chwilę PRL rozsypie się jak domek z kart, a rządząca partia, przewodniczka narodu, przestanie istnieć.
Tymczasem w Poznaniu dochodzi do tajemniczych morderstw dokonanych na miejscowych handlarzach dewizami. Wszystko wskazuje na to, że ktoś chce przejąć walutowy interes szefa poznańskich cinkciarzy Grubego Rycha.
Śledztwo w sprawie zabitych handlarzy walutą przejmuje komenda wojewódzka milicji. Szef zespołu dochodzeniowo-śledczego powierza je kapitanowi Mirkowi Brodziakowi, który prywatnie jest dobrym znajomym Rycha. Sprawy zaczynają się komplikować, gdy wysłany na miejsce przestępstwa porucznik Teofil Olkiewicz znika bez śladu, a sprawą cinkciarzy zaczyna interesować się poznańska SB.

Świat małego Wiktora, zwanego żartobliwie Wilczkiem (od piosenki Obława Jacka Kaczmarskiego) zmienia się w ciągu jednego dnia. Tajemniczy Wron sprawi, że w niedzielny poranek chłopiec nie obejrzy Teleranka , na który z niecierpliwością czeka, zabroni ludziom wychodzić z domu i zrani pluszowego psa.
Zakończy się czas studenckich strajków, zniknie tata, a gitarowa ciocia będzie musiała przenocować u babci i dziadka. Na ulicach pojawią się Szarzy Rycerze i ich niewielkie piecyki, a nocą ulicami miasta przejadą czołgi.
Ale Wilczek - wnuk bohatera walczącego za wolność podczas II wojnie światowej - nie boi się ani gryzącego dymu ani nawet samego Wrona.

Wprowadzony w 1981 roku stan wojenny był w równym stopniu niezrozumiały dla dzieci, co dla dorosłych, w których był wymierzony. Utworzona pośpiesznie Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego usiłowała za wszelką cenę powstrzymać narastający sprzeciw społeczeństwa grożący utratą władzy.

Ówczesna milicja i wojsko brutalnie zaatakowały własnych obywateli, wszelki opór dławiono z całą bezwzględnością. Padły dziesiątki ofiar, ludzie tracili wolność, a nawet życie.

Cenzura korespondencji, kontrolowanie rozmów telefonicznych, niespodziewane wizyty w domu dopełniają obrazu tamtego czasu.